Kiedy opada zasłona chemii, coś zaczyna w Tobie drżeć, jakaś wewnętrzna struna rezonuje na świat. Ten chujowy świat, który jest zły i ludzie w nim, którzy są źli. Cała rzeczywistość dookoła jest beznadziejna. Tyle razy prosiłeś o pomoc, a jej nie dostałeś. Odebrali Ci miejsce należne w tym świecie, bo być może jesteś tak beznadziejny, że na nic nie zasługujesz. Powiedzmy sobie szczerze - jesteś ofiarą tego życia. Być może to wszystko Twoja wina? I wygląda na to, że niewiele zostało do zrobienia, że można by kupić sznur, albo otworzyć całą paczkę cukierków od cioci Farmacji.... Ileż razy o tym myślałeś? Żeby skończyć ze sobą? Dużo, a może codziennie? Twoje życie, Twoja sprawa. Nie mi wchodzić pomiędzy życie, a śmierć. Możesz umrzeć - możesz żyć. Wierzę, że chcesz i jednego i drugiego. To, że czytasz ten tekst, świadczy o tym, że szukasz drogi w kierunku życia. Moją rolą jest wskazanie tego kierunku. Twoje auto-Twoja podróż, rób co chcesz.
Generalnie, z powyższego opisu wynika, że jesteś ofiarą życia. Może być Bóg, Los, Życie - życie coś Ci zabrało.... Te ofiary, to takie biedne i cierpiące zawsze. Ty jesteś taką biedną ofiarą, bo życie tak Ci dokuczyło... Nikt nie pomógł. Przeciwnie, wszyscy tylko Cię kopali. Biedactwo... Jak można było tak kruchą i wartościową osóbkę doprowadzić do takiego stanu. Przecież byłeś taki dobry dla innych, a tak Ci się odpłacili. Nawet ta ostatnia matka - kurwa - nadzieja Cię zostawiła. Nie ma. Straciłaś - straciłeś. Ktoś wyrządził Ci krzywdę - dużą krzywdę. Być może ktoś Ci zabrał coś ważnego, albo ktoś ważny odszedł i porzucił cię. I oczywiście, że ma w dupie to, co czujesz. Sprawdzimy teraz, kto to.
Zamknij oczy i zobacz pogrzeb. Twój pogrzeb. Nie żyjesz. Stoi trumna na środku w kościele, wieko może jeszcze otwarte. Dookoła zbierają się ludzie, żeby Cię pożegnać. Kto przyniósł kwiaty? Trumna wyjeżdża, jest obrzęd na cmentarzu, grabarze zaczynają opuszczać trumnę do ziemi. Ty patrzysz sobie na wszystkich miny, będąc duchem nie widzą Cię. Tylko trumnę opuszczaną do ziemi. Kto płacze? Kto z zebranych cierpi? Kto z nich czuje się winny? A może do kogoś jeszcze wysłano zawiadomienie o Twojej śmierci, a kto nie przyszedł na pogrzeb. Czy on też płacze? Czy może czuje się winny? Pewnie jest ktoś, kto powinien patrzeć jak Ciebie chowają, Ty wiesz kto. Co teraz chciałbyś krzyczeć do tej osoby jako duch (niewidzialny i niesłyszalny)? Zrób to. Wykrzycz, wygarnij. Nie przebieraj w słowach. Rzucasz klątwy, przekleństwa? Życzysz tej osobie cierpienia, a może śmierci? Krzycz, wypowiadaj na głos, nie tylko w myślach. Możesz napisać na kartce obok. Na górze kartki imię, a potem wylewaj z siebie.
Jeśli udało Ci się wykonać tą pracę, to dobrze. To znaczy, że jesteś mordercą - gratuluję :D Masz potencjał do mordowania. Jeszcze jakąś chwilę temu, chciałeś mordować sam siebie. Normalnie ludzie się nie zabijają prawda? A ta miałeś taki pomysł, żeby zabijać siebie, albo swoje życie obracać w ruinę. Jest w Tobie niszcząca siła. Wiele pokładów tłumionego wkurwienia, którą obróciłeś przeciwko sobie.
Jeśli nadal chronisz tych, którzy Cię kochali, a zawiedli, będziesz tkwić w tym do końca. Kłaniaj się wtedy swojej depresji za to, że chroni to, lub tych, przez których coś ważnego straciłeś. Powiedzz na głos "Depresjo dziękuję Ci, że jesteś, że pozwalasz mi być świętą i ukrzyżowaną ofiarą. Wolę Ciebie niż życie".
Jeśli chcesz zdrowieć, musisz się wkurwić i to porządnie. Na innych, na tych właściwych. Dopiero pod tym wkurwieniem jest smutek, rozpacz, tęsknota - one prowadzą do życia. A przyjęcie tych uczuć i przeżywanie ich prowadzi do zgody. Nie da się tego wszystkiego tak po postu pominąć i żyć zgodzie z tym co jest. Wtedy żyje się jak Zombie. Złość jest dobra, złość jest lecząca pod warunkiem, że kierowana jest do właściwej osoby. Przeżywaj ją, uwalniaj, krzycz i napierdalaj w coś. Zobaczysz ile w tym życia i energii. Twojego życia i Twojej energii. To jest klucz.
I jeszcze jedno. Naucz się głęboko oddychać. W tej pracy to bardzo ważne.
